Wij vinden onze kalender normaal, maar eigenlijk is hij heel vreemd. De maanden hebben een onregelmatig aantal dagen, elke 4 jaar is er een schrikkeldag, behalve aan het begin van de meeste nieuwe eeuwen.
Prof. Henny Lamers start zijn verhaal over de kalender in relatie tot boeren, keizers en pausen als volgt. Het begon bij nomaden en Egyptische boeren 4000 jaar voor Christus, die een jaar hadden van 12 “manen” dat daarom 354 dagen duurde. De Romeinen voerden maanden in van afwisselend 30 en 31 dagen. Zij rekenden vanaf de lente, dus “september” was aanvankelijk de zesde maand. Maar Julius Caesar en keizer Augustus wilden ook maanden en gooiden het systeem overhoop.
Later gingen de pausen er zich mee bemoeien, hoewel “God de baas is over de tijd de mens daar niet aan mag tornen”. Uiteindelijk voerde Paus Gregorius in 1582 na veel ruzie de kalender in die we nog steeds gebruiken. Veel landen wilden daar niet aan: ze hadden immers niets met de paus te maken! Duitsland en Engeland voerden de Gregoriaanse kalender pas 200 jaar later in. En het protestantse Nederland? Wij accepteerden de nieuwe kalender meteen want we dreven lucratieve handel met Italië.
